Η διαδρομή ξεκινά από τον αυτοκινητόδρομο των δυτικών πλαγιών της Νισύρου, στη συμβολή του θόλου του Καραβιώτη με αυτόν της Τραπεζίνας. Εδώ μπορείτε να φτάσετε και με τα πόδια από το Μαντράκι. Το πρώτο σημείο για επίσκεψη είναι οι «Σιώνες» (θέση 3.1). Ένας μικρός ναός στα δυτικά πρανή της καλδέρας, αφιερωμένος στη γέννηση της Θεοτόκου (Παναγία της Σιών) με πλούσια εικονογράφηση όπως ανακαινίστηκε από τον ιερομόναχο Ιωνά το 1733. Από εδώ παρατηρείτε μια μικρή πεδινή έκταση, υπόλειμμα του δυτικού τμήματος του πυθμένα της καλδέρας, και στα δυτικά πρανή της καλδέρας τα στρώματα ανδεσιτικής λάβας που δομούν αυτό το τμήμα του ηφαιστείου.
Δυτικά σας βρίσκεται ο θόλος του Καραβιώτη, ο μόνος που αναπτύχθηκε έξω από το καλδερικό βύθισμα. Στις παρυφές του βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Ζαχαρία. Αν αποφασίσετε να αναρριχηθείτε στην κορυφή του θόλου θα σας περιμένει ένας μικρός κρατήρας απόσυρσης, ίδιος με το Διαβάτη του Πρ. Ηλία.
Περίπου 800 μέτρα νοτιότερα, αφήνετε τον αυτοκινητόδρομο μεταξύ των θόλων Καραβιώτη και Τραπεζίνας και εισέρχεστε δεξιά, στο μονοπάτι που κινείται κατά κύριο λόγο στον μη ερευνημένο αρχαιολογικό χώρο του Άργους. Παρατηρείστε στα δυτικά τις δομές και τις ακίδες του ρεύματος λάβας του θόλου Καραβιώτη.
Ακολουθείστε το μονοπάτι κατά μήκος της κοιλάδας και όταν φτάσετε στην παραλία του όρμου Λευκός, μπορείτε να εντοπίσετε στο δυτικό άκρο της μια θερμή πηγή με θερμοκρασία 57 oC (θέση 3.2 μετακινήθηκε και άλλαξε το όνομα).
Στην πλαγία του Άργους θα συναντήσετε πλήθος υπολείμματα κατοίκισης από τη νεολιθική (;) περίοδο έως τον προηγούμενο αιώνα, με πλέον ενδιαφέροντα τα υπολείμματα κατοίκισης της κλασικής περιόδου (θέση 3.3). Ιδιαίτερα εντυπωσιακές είναι οι «τάβλες» (αναβαθμίδες για καλλιέργεια) του χώρου, με τους υψηλούς αναλειματικούς τοίχους τους να δομούνται αποκλειστικά από τα υπολείμματα των δραστηριοτήτων λατόμευσης του ανδεσίτη για την παραγωγή των περίφημων «μυλίων λίθων» (μυλόπετρες) της Νισύρου.
Το τελευταίο τμήμα του μονοπατιού κινείται σε εντυπωσιακές εμφανίσεις ρευμάτων ανδεσιτικής λάβας και κόκκινων σκωριών (θέση 3.4). Η περιοχή αυτή φιλοξενεί στοές, σκαμμένες μέσα στη γη (θέση 3.5), σε μήκος δεκάδων μέτρων και σε βάθος λίγων μέτρων. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για καταφύγια που κατασκεύασαν οι κάτοικοι του νησιού από τα αρχαία χρόνια, για να κρύβονται από επίδοξους κατακτητές, πειρατές και λοιπούς ανεπιθύμητους επισκέπτες. Το μονοπάτι καταλήγει στην Αγία Ειρήνη, όπου διατηρούνται υπολείμματα των κτισμάτων του εργοστασίου επεξεργασίας του θείου, το οποίο οικοδομήθηκε εδώ το 1879 από τον Α. Ράλλη και λειτούργησε μόνο για 10 χρόνια (θέση 3.6).
Υπάρχει ένα μονοπάτι που από τον όρμο του Λευκού οδηγεί στο Δρακόσπηλο, τη νοτιότερη φρυκτωρία (φυλάκιο επιτήρησης του πελάγους) της Νισύρου (θέση 3.7). Εκεί σώζεται, κάτω από τα γκρεμισμένα τείχη της φρυκτωρίας, το σπήλαιο που πιθανότατα χρησίμευε για κατοικία στους φύλακες. Η διαδρομή είναι ιδιαίτερα δύσβατη στο τελευταίο τμήμα της, καθώς κινείται πάνω στις αιχμηρές κατακερματισμένες λάβες του Καραβιώτη και εδώ ουσιαστικά δεν υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι.
Επιστρέφοντας από της Αγία Ειρήνη προς το μοναστήρι του Σταυρού, περίπου στα μισά του χωματόδρομου αρχίζει το μονοπάτι που οδηγεί στα Πυριά (θέση 3.8), περιοχή έκλυσης θερμού ατμού, ο οποίος χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως χώρος εισνοσιθεραπείας και φυσική σάουνα. Στη διαδρομή του υπάρχουν πολύ καλές εμφανίσεις του σχηματισμού της Κατώτερης κίσσηρης: ορίζοντες πτώσης και πυροκλαστικά ρεύματα κίσσηρης, της πρώτης καταστροφικής έκρηξης του νησιού. Για τους συλλέκτες ορυκτών, η περιοχή ενδείκνυται για τη συλλογή όμορφων δειγμάτων σκάρν.
Η διαδρομή τελειώνει στο μοναστήρι του Σταυρού (θέση 3.9), χτισμένο πάνω στο νότιο χείλος της καλδέρας. Εδώ βρισκόταν ένα από τα πέντε κάστρα των Ναϊτών Ιπποτών της Ρόδου, δεν σώζονται όμως παρά ελάχιστα δυσδιάκριτα λείψανά του. Από αυτή τη θέση υπάρχει εξαίρετη θέα στους υδροθερμικούς κρατήρες και στις ανδεσιτικές σκωρίες και ρεύματα λάβας των νοτίων πρανών της καλδέρας.